به گفته محققان، مرگ دسته‌جمعی ستاره‌های دریایی در سراسر جهان که سبب شده است برخی از گونه‌های آن به آستانه انقراض برسند، به افزایش دمای اقیانوس‌ها بر اثر بحران تغییرات اقلیمی ربط داشته است.

بیش از هفت سال است که از آلاسکا گرفته تا خلیج مکزیک، بیماری کشنده و اسرارآمیزی ستارگان دریایی را به صورت «پشته‌های لزجی» در می‌آورد و این مرگ‌های جمعی می‌تواند در زنجیره‌های غذایی  مناطق تحت تاثیر، گسست ایجاد کند.

محققان پیش از این گفته بودند که از منظر گسترش جغرافیایی، این بیماری دریایی منحصر به فرد است.

اما طبق تحقیقات تازه‌ای، ممکن است مرگ ستارگان دریایی ناشی از نارسایی تنفسی باشد، و این موجودات دریایی به علت افزایش تراز فعالیت میکروب‌ها بر اثر افزایش موضعی مواد آلی، که آن هم ناشی از گرمایش اقیانوس‌ها است، عملاً در محیط خودشان «خفه» شوند.

به گفته این گروه تحقیقاتی که به سرپرستی زیست‌شناسان دریایی دانشگاه کورنل کار می‌کنند، تغییرات محیط زیست «سبب می‌شود که این موجودات از نفس بیفتند.»

یان هیوسون، استاد میکروب‌شناسی دانشگاه کورنل، می‌گوید: «ما انسان‌ها  دم و بازدم داریم. هوا را به درون ریه می‌آوریم، و سپس بیرون می‌دهیم. (اما) ستاره دریایی اکسیژن را  از طریق سازه‌های کوچکی به نام پاپولا یا آب‌شش پوستی روی سطح بیرونی‌شان پخش می‌کنند. اگر در اطراف پاپولا اکسیژن کافی وجود نداشته باشد، ستاره دریایی نمی‌تواند نفس بکشد.»

به گفته استاد هیوسون، شرایط اقیانوس‌ها باعث شده است تا تولید مواد آلی به وضعیتی غیرعادی دچار شود و باکتری‌ها افزایش یابند. باکتری‌ها هم وقتی مواد آلی را مصرف می‌کنند، اکسیژن موجود در آب را کاهش می‌دهند و محیط‌‌ زیست را دستخوش کمبود موضعی اکسیژن می‌کنند. اگر ستاره دریایی در چنین محیطی قرار داشته باشد، دچار کم‌تحرکی، رنگ‌باختگی، پف‌کردگی، و پیچش یا تاب‌خوردگی اندام می‌شود.

استاد هیوسون می‌گوید، بروز تغییر در محیط زیست به انبوهی از مشکلات می‌انجامد.

منشاء اکثر مواد آلی هم ترشحات جلبک‌های میکروسکوپی، مواد دفع شده از زئوپلانکتون‌ها، و لاشه رو به فساد جانوران است.

این مواد در مجموع گروهی از باکتری‌ها به نام باکتری‌های فزونی‌پرورد را تحریک می‌کنند که بقای‌ آن‌ها به کربن بستگی دارد و مواد آلی را به سرعت مصرف می‌کنند.

باکتری‌های فزونی‌پرورد نیز باید تنفس کنند. بنابراین، همزمان با مصرف مواد آلی، اکسیژن زیستگاه‌های آبی ستاره دریایی را کاهش می‌دهند.

استاد هیوسون می‌گوید: «مواد آلی در آب جمع می‌شوند. وقتی لاشه رو به فساد یک ستاره دریایی در کنار ستاره دریایی سالم قرار می‌گیرد، تمامی مواد آلی این لاشه باعث تحرک و تغذیه باکتری‌ها می‌شود و محیطی کم‌اکسیژن ایجاد می‌شود. وضعیتی شبیه شیوع بیماری پدید می‌آید.»

او می‌افزاید که تحقیقات بیشتری لازم است، اما این پژوهش «به بحث زیست‌شناسی بیماری‌های دریایی با گرایش بیماریی‌زایی، چارچوب جدیدی داد.»

«اکنون باید ریزاندامگانی که بیماریی‌زایی مستقیم ندارند را نیز در نظر بگیریم، زیرا بر سلامت ستاره‌های دریایی تاثیر اساسی دارند.»

این تحقیق در مجله «مرزهای میکرب‌شناسی» چاپ شده است.